Παραδοσιακός γάμος στη Λακωνία

        Ο γάμος στην Λακωνία ήταν πολύ σημαντικό γεγονός στα παλιά χρόνια, ιδίως για το ζευγάρι που μπορεί να μην είχε γνωριστεί ποτέ πριν.

        Το συνοικέσιο γινόταν από τις οικογένειες και αφού συμφωνούνταν η προίκα ξεκινούσαν τα ''πιτίσματα'', η επίσημη συμφωνία για τον γάμο αυτό. Στις συμφωνίες δεν συμμετείχαν καθόλου τα δύο παιδιά. Υπήρχε ωστόσο η περίοδος κατά τον αρραβώνα όπου οι δύο νέοι ωθούνταν να γνωριστούν μεταξύ τους καθώς και να γνωρίσουν τις μελλοντικές τους οικογένειες. Συνήθως ο αρραβώνας δεν είχε μεγάλη διάρκεια και αμέσως ξεκινούσαν οι προετοιμασίες του γάμου.

        Οι λακωνικοί παραδοσιακοί γάμοι έχουν πολύ τραγούδι, γι αυτό και πάντα τα όργανα δεν σταματούσαν καθόλου. Η νύφη συνήθως κρατούσε ένα μικρό αγοράκι στην αγκαλιά της ώστε κάποια στιγμή μετά να μπορέσει κι αυτή να κάνει αρσενικά παιδιά.

        Η ενδυμασία του γάμου, για την νύφη ήταν η νυφική φορεσιά της βασίλισσας Αμαλίας. Το έθιμο αυτό διατηρήθηκε μέχρι και τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και διακρίνονταν για τον γαλάζιο μακρύ φόρεμα, ένα κόκκινο σκούφο με μικρή φούντα, καθώς και τα δετά παπούτσια. Από την άλλη ο γαμπρός φορούσε την παραδοσιακή φουστανέλα του με γιλέκο, κόκκινο σκουφί και αυτός, καθώς και δερμάτινο σελάχι στη μέση. Για παπούτσια φορούσε τσαρούχια.

        Όταν ο γαμπρός πήγαινε στο σπίτι της νύφης έμενε στην είσοδο και δεν την έβλεπε. Εκεί έπαιρνε την γαμπριάτικη κουλούρα την οποία κομμάτιαζε στα τέσσερα πάνω από το κεφάλι του και τα κομμάτια έπρεπε να τα πετάξει στις τέσσερεις μεριές του ορίζοντα.

        Προς την εκκλησία, πρώτα οδηγούσαν την πομπή τα βιολιά και πίσω ο γαμπρός με τους συγγενείς του ένω ακολουθούσε η νύφη με τους δικούς της. Μετά την τέλεση του γάμου όλοι πήγαιναν στο σπίτι του γαμπρού όπου οι συγγενείς της νύφης ζητούσαν από την πεθερά της να της τάξει χρυσαφικά και χωράφια. Το γαμήλιο γλέντι διαρκούσε επί τρείς μέρες.