Ηπειρώτικος παραδοσιακός γάμος

        Οι Ηπειρώτες δίνουν μεγάλη σημασία στο γάμο. Υπάρχει ολόκληρη ιεροτελεστεία για τον γάμο τους η οποία ακολουθείται κατά πόδας.

        Κατ' αρχάς, τουλάχιστον παλαιότερα ο γάμος ήταν αποτέλεσμα συνοικεσίου η προξενιού το οποίο γινόταν συνήθως σε περιόδους πανηγυριού. Αν υπήρξε συμφωνία τότε μαζεύονταν οι συμπέθεροι μαζί με τον γαμπρό και όριζαν την προίκα. Έπειτα έστελναν συγγενείς για να προσκαλέσουν προφορικά τους λοιπούς συγγενείς τους.

        Ο γάμος ορίζονταν για την Κυριακή, έτσι την Πέμπτη προετοιμάζονταν η προίκα της νύφης από τις φίλες της και την επομένη πήγαιναν οι συγγενείς του γαμπρού για να πάρουν τα προικιά και να τα πάνε στο σπίτι του γαμπρού όπου η μητέρα του τα σταύρωνε με ρύζι. Έπειτα ετοίμαζαν το νυφικό κρεβάτι και έβαζαν πάνω ένα μικρό αγόρι για να κάνει το ζευγάρι αγόρι.

        Το Σάββατο γινόταν ξεχωριστό γλέντι στο σπίτι της νύφης. Λόγω της οικονομικής δυσχέρειας των παλαιότερων εποχών συνηθίζοταν κάθε οικογένεια να φέρνει ώς προσφορά και βοήθεια κρέας και κρασί στο γλέντι. Αρχικά , μέχρι να έρθουν τα όργανα, τραγουδούσαν καθιστικά τραγούδια. Μετά ξεκινούσε ο χορός. Την Κυριακή το απόγευμα γινόταν το μυστήριο του γάμου, κάποιες φορές και στο σπίτι της νύφης εάν ο γαμπρός προέρχονταν από μακρινό τόπο.Την ημέρα εκείνη άρχιζαν οι ετοιμασίες από το πρωί για το γαμήλιο τραπέζι, ενώ ο γαμπρός με τους συγγενείς του πήγαινε πρώτα στο σπίτι του νονού του ώστε να τον πάρουν για τον γάμο. Παλαιότερα οι νύφες ντύνονταν με παραδοσιακές στολές, κόκκινες ή μπλέ και με κεντήματα! Ο πατέρας σταύρωνε με λίγο κρασί την κόρη του ενώ οι συγγενείς της την σταύρωναν με κέρματα τα οποία τα έριχναν σε ένα ασημένιο δίσκο που κρατούσε. Η νύφη έπρεπε να δείχνει μαζεμένη έτσι δεν έπρεπε να κοιτάζει τον κόσμο παρά μόνο χαμηλά.

        Ο βλάμης, δηλαδή παρακούμπαρος θεωρούνταν βασικό πρόσωπο έτσι μαζί με νονό του γαμπρού στέκονταν πάντα δίπλα του σε όλη την διάρκεια του γάμου.