Οι φωτιές του Αη Γιάννη

        Με την παραμονή της 24ης Ιουνίου, εορτής της Γέννησης του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, συνδέθηκαν πολλά πανάρχαια έθιμα, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην 21η Ιουνίου, ημέρα της θερινής τροπής του ήλιου.

        Άλλωστε, γιαυτό ο Αϊ-Γιάννης ο Πρόδρομος έχει διάφορα προσωνύμια, που συνδέονται με διάφορα παραδοσιακά έθιμα: Αϊ-Γιάννης Κλήδονας ή Λαμπαδιάρης ή Λαμπαδιστής ή Λαμπροφόρος ή Φανιστής ή Λιοτρόπης ή Ριγανάς.

        Το θερινό ηλιοστάσιο, πολλοί αρχαίοι λαοί το θεωρούσαν μια μέρα σημαντική αλλά και επικίνδυνη από την οποία προσπαθούσαν να προφυλαχθούν με τελετές αποτροπαϊκές και καθαρτήριες.

        Στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, την παραμονή του Αη Γιαννιού, συνηθιζόταν να ανάβονται μεγάλες φωτιές, σε τρίστρατα ή σε πλατείες. Η φωτιά ανέκαθεν θεωρούνταν το στοιχείο που εξαγνίζει και διώχνει το κακό.

        Τις ονόμαζαν αναφωταριές, φανούς, λαμπράτσες, φουνταριές και μπουμπούνες.

        Πάνω από την πυρά πηδούσαν όλοι 3 φορές για καλή υγεία ή για να γλυτώσουν από κακές επιβουλές.

        Μέσα στη φωτιά έριχναν παλαιά σύνεργα της αγροτικής ζωής, πέτρες που έρριχναν πίσω από την πλάτη τους καθώς τη δρασκελούσαν αλλά και τα μαγιάτικα στεφάνια.